Լավը չտեսնելը նույնքան վտանգավոր է, ինչքան, ասենք երբ որ վատը չես տեսնում կամ չես ուզում տեսնել:
Ես կես դարից ավել նույն գործով եմ զբաղվում, դժվար է, ծանր է, հատկապես ինքս ինձ հետ կռիվ տալուց հոգնել եմ, բայց ես ուրիշ որևէ բանով զբաղվել չեմ կարող , ուրիշ որևէ բան չգիտեմ: Ինքս ինձնից հո չեմ կարող փախչել: Ես դերասան եմ:
Շատ երկար ճանապարհ եմ անցնել, կողքից կարող են ինձ նայել ու ասել բախտը բերել է, բախտը բերե՞լ, չկա այդպիսի բան: Ես 8-10 տարի մասսայական տեսարաններում վազվզել եմ:
Ռաբիսն էլ միատեսակ չի լինում, երգ կա, որ լսում ես ասում ես կեցցես, որ էս երգը երգում ես: Թաթա Սիմոնյանի «Ճանապարհ» երգը, որ լսում եմ, հուզվում եմ:
Հայի համար հայհոյանքը, դա ռուսի հայհոյանքը չի, ամերիկացու հայհոյանքը չի:
Ես բեմում կռիվ եմ տալիս, բեմից դուրս կռիվ եմ տալիս: Կռիվ պետք է տալ, բայց առյուծի պես: Գիտե՞ս, առյուծին չեն սիրում ոչ թե նրա համար, որ կենդանիների արքան է, այլ որովհետև չի մլավում…
Չկա ավելի պիղծ բան, քան ճշմարտանման սուտը: Իսկ ճշմարտանման սուտն էսօր շատ է:
Պետք է լինել ազնիվ ամեն ինչում, հատկապես՝ արվեստում, այլապես լավ մարդ լինել չես կարող:
Ժողովուրդը մի դաժան խոսք ունի` դերասանություն մի արա: Խոսքը վատ դերասանության մասին է, լավի մասին չեն ասում` դերասանություն:
Առանց մեծ թատրոնի կյանք գոյություն չունի:
Եթե դերը պլաստիկ լուծում չունեցավ, դեր չէ:
Խնդիրներին ազգովի նայեք, որ բոլորիս առաջ են, ոչ մեկս թող չմտածի սա իմ գործը չէ, ես գնամ տուն և այլն: Խնդիրներ կան որ ազգին է վերաբերում, ոչ մեկը չպիտի իրեն հեռու պահի այդ խնդիրներից:
Իմ մտքով էսպիսի բան է անցնում, որ ինչքան շրջազգեստները կարճանում են, էդքան պատերազմի վտանգը մոտենում է: Ինչքան մերկ են կանայք, էդքան անհետաքրքիր են:
Միայն մի տեղ կա` որ սպանեն, սուտ չեմ անի` թատրոնն է: Թատրոնն ամեն ինչ է` մեկ դաժան ու սոսկալի, մեկ` տոն:
Մենք նախևառաջ պետք է հաստատենք Իբսենի այն ճշմարտությունը, որ նա ասում է «Ժողովրդի թշնամին» պիեսի հերոսի բերանով. «Ուժեղը նա է, ով չի վախենում մենակ մնալուց»: Այո-ն ասելով` մենք առաջին հերթին հույսներս պետք է դնենք մեզ վրա, և այդ Այո-ն կկայանա այնքանով, որքանով պատրաստ կլինենք գոյատևելու, աշխատելու, զոհողությունների ու մաքառումների:
Արվեստում իմ առաքելությունն է մարդկանց զգուշացնել, որ թույլ չտան իրենց խաբել.
Իմ մասնագիտությունից ավելի քաղցր, ավելի հաճելի, ավելի դժվար, ավելի դաժան բան չկա:
Մեծ սիրտ պետք է ունենաս, որ ժողովրդի հետ խոսելու համար կյանքդ տաս, չխնայես կյանքդ: